ΕΥΡΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ

Ο ευρωκεντρισμός μπορεί να νοηθεί ως μία πανταχού παρούσα αλλά αόρατη συνθήκη η οποία οργανώνει την κοινωνία, τις κοινωνικές σχέσεις και τις αντιλήψεις του κόσμου στην καθημερινότητα. Η ισχύ και η αναπαραγωγική δύναμη του ευρωκεντρισμού αφορούν την κανονιστική και επιτελεστική του δύναμη. Ορίζεται ως κανόνας μέσω των επαναληπτικών πρακτικών. Σε αυτές τις πρακτικές, η Δυτική Ευρώπη, δημιουργείται και επικεντρώνεται ως ιστορικό, πολιτικό και πολιτισμικό υποκείμενο με εμπρόθετη δράση. Ως πλεονεκτικό σημείο του διαφωτισμού, της βιομηχανοποίησης και του νεωτερισμού, η Ευρώπη έχει οριστεί ως το σημείο μέτρησης της ηθικής, πολιτικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής και νομικής ανάπτυξης παγκοσμίως.

Ο πυρήνας του ευρωκεντρισμού είναι η πεποίθηση ότι η «ευρωπαϊκή κοινωνία» και ο «ευρωπαϊκός πληθυσμός» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ευγένειας. Αυτή η οπτική παραλείπει τους αντίποδες της ευρωπαϊκής ευημερίας και τα θεμέλια της ιστορία της: δηλαδή, ότι ο ευρωπαϊκός πλούτος και η επέκταση του καπιταλισμού βασίζονται στην αποικιοκρατία, την υποδούλωση πληθυσμών από την Ανατολική και Δυτική Αφρική, την επέκταση της φυτειακής οικονομίας που τροφοδοτεί τις βιομηχανίες του Βορρά και τη δημιουργία αποικιών εποίκων. Μέσω αυτών των ιστορικών διαδικασιών, ο ευρωκεντρισμός λειτουργεί βάσει της φυλετικοποίησης και παράγει κοινωνικές ιεραρχίες.