ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ

Τα Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ) έχουν διαμορφωθεί από πολλαπλά συστήματα καταπίεσης και ανισότητας. Αυτά τα συστήματα αλληλοσυνδέονται και σχετίζονται με τις κυρίαρχες αντιλήψεις, όπως ο ευρωκεντρισμός, αλλά και με τρόπους νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο, άτομα και κοινωνικές ομάδες αντιμετωπίζουν πολλαπλές μορφές διάκρισης στα ΑΕΙ και, συνεπώς, βιώνουν τα ΑΕΙ ως βλαβερά και συχνά εχθρικά περιβάλλοντα. Ο επαναληπτικός χαρακτήρας της καθημερινής βίας παράγει διαθεματική κόπωση —μία εξάντληση η οποία προκαλείται από την καθημερινή πάλη με θεσμικά και διαπροσωπικά εμπόδια στα ΑΕΙ. Ορισμένες φοιτήτριες και φοιτητές αισθάνονται πως η συμβατότητα είναι η καλύτερη στρατηγική να αντεπεξέλθουν σε αυτά τα εμπόδια και να προστατευθούν από βλαβερές συμπεριφορές.

Ως εκ τούτου, ονομάζουμε αυτή τη στρατηγική αντιμετώπισης των αμφίθυμων απαιτήσεων και ανταμοιβών στο πλαίσιο του θεσμικού ρατσισμού «νεοφιλελεύθερη συμβατότητα». Αυτή η στρατηγική συνεπάγεται εξατομίκευση, ελαχιστοποίηση ή και «γέλιο» στην αντιμετώπιση διακρίσεων και στην προσπάθεια προσαρμογής στις κανονιστικές προσδοκίες. Η νεοφιλελεύθερη συμβατότητα βασίζεται στην παραδοχή ότι η φυλετική βία μπορεί να μειωθεί μέσω της μίμησης κανόνων από τα άτομα που την υφίστανται. Αυτή η οπτική περιπλέκει μία απελευθερωτική πρακτική βασισμένη στην πολιτική οργάνωση και συλλογικές παρεμβάσεις εναντίον στον ρατσισμό στα ΑΕΙ.