ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η αλληλεγγύη είναι μια συλλογική πρακτική της πολιτικής συμμαχίας διασχίζοντας άξονες εξουσίας με την πρόθεση να αμφισβητηθούν οι ηγεμονικές διαιρέσεις μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, δημιουργώντας έναν αγώνα βασισμένο σε κοινές αποαποικιοκρατικές, αντικαπιταλιστικές, αντιρατσιστικές ή και φεμινιστικές πολιτικές αρχές. Η έννοια της αλληλεγγύης έχει διαρθρωθεί παράλληλα με απο-αποικιοκρατικές, αντικαπιταλιστικές, αντιρατσιστικές και φεμινιστικές αναλύσεις. Στις πολιτικές βάσεις της, η αλληλεγγύη διαφέρει από τις αφηρημένες έννοιες της «αδελφοσύνης» που στηρίζει τη φεμινιστική πολιτική ή της «κοινής ανθρωπότητας» που στηρίζει την αριστερή προοδευτική πολιτική. Η αλληλεγγύη χαρακτηρίζεται από την αμοιβαιότητα, την λήψη ευθύνης για τα κοινά από κοινού, αλλά και την αναγνώριση κοινών συμφερόντων ( τα οποία πιο συχνά πρέπει να σφυρηλατηθούν παρά να βρεθούν). Δεν βασίζεται στην «ανάληψη ενός βεβιασμένου κοινού βιώματος καταπίεσης», αλλά στην ενεργό συγκρότηση μιας κοινότητας αγώνα, στην οποία η διαφορετικότητα «αναγνωρίζεται και γίνεται σεβαστή, δεν διαγράφεται στην οικοδόμηση συμμαχιών» (Μohanty, 2003). Η αλληλεγγύη είναι μια πρακτική πολιτικής ευθυγράμμισης που συνδέεται με το συναίσθημα (Kouri-Towe, 2015). Αποτελεί μια αντιστασιακή στάση που προκύπτει μέσω κρίσεων και συγκρούσεων, που γεφυρώνει άξονες διαφοράς (π.χ. γεωγραφική απόσταση) και κυριαρχίας (π.χ. προνόμιο/καταπίεση), για να ενώσει τους ανθρώπους γύρω από κοινούς πολιτικούς στόχους. Αναζωογονώντας προηγούμενες μορφές αριστερού διεθνισμού, καθώς τα κοινωνικά κινήματα αναζητούν την υπέρβαση ή και την κατάργηση των συνόρων, η αλληλεγγύη αποκτά σημασία ως τρόπος γεφύρωσης υλικών και ιδεολογικών κενών και αποστάσεων. Η αλληλεγγύη, υπό αυτήν την έννοια, είναι ένας πολιτικός ορίζοντας, ο οποίος, παρόλο που δίνει ώθηση σε ένα μεγάλο κομμάτι ακτιβισμού και οργάνωσης, παραμένει δύσκολο να επιτευχθεί, να κατανοηθεί ή να εκπληρωθεί.